Bir hafta önce bu rezaleti sosyal medya hesaplarımda beni takip eden arkadaşlarım ile paylaştığımda
Türkiye'de kesif bir sessizlik vardı.
Çünkü ne medya ne de ahali konuya hakim değildi.
Ana akım haber kanallarında "eli çubuklu" arkadaşlar da konuya tam olarak vakıf değildi.
Aradan geçen kısa süre içerisinde hem bu arkadaşlar, hem de sayın ahalimiz olayın vahameti karşısında adeta "şok" geçirdi.
İnanılmaz! Herhangi bir dilde tek kelime ile tanımlanamayacak bir vahşet, bir cerahat sokaklara aktı, vicdan sahibi her Türk vatandaşının üzerine bulaştı.
Apar topar ana akım medya konu ile ilgilenmeye başladı.
Apar topar You-Tube üzerinden milyon takipçili hesap sahibi gazeteciler bu konuda devreye girdi.
Olması gereken de zaten buydu.
Ahali içerisinde bu katliamı görüp, duyup da yüzünü başka tarafa çeviren insan sayısı giderek azaldı.
"Acımadı ki! acımadı ki!" duyarsızlığına sahip güruh nüfusu azaldı.
Ama konuya hakimiyette hala ciddi eksiklikler var.
Sebep sonuç ilişkisi, bu bağlantıyı algılamakta çekilen zorluklar var.
Bir nevi pandemi döneminin panik, korku ve endişe ortamını yaşıyoruz.
Ben elimden geldiği kadar şablonu olabildiğince net bir şekilde sizlere anlatma çabası içerisindeyim.
Çünkü bir ülkenin başına gelebilecek en büyük felaket ile karşı karşıya kaldık.
Anlatıyorum.
Bu işin bir bacağında Şehir hastaneleri, Devlet Hastaneleri ve Devlet Üniversite Hastaneleri var.
Diğer bacağında Özel Hastaneler ve bu Özel Hastanelerin sahipleri var.
Ortada ise şimdi ipliği pazara çıkan örgütler, çeteler ve organizasyonlar var.
Aslında sistem çok basit.
Konuya hakim olmak isteyen işte bu basit denklem üzerinden hareket etmeli.
Eline çubuk almakla bu işi anlayamazsın kardeşim.
Üç beş tane "anşante" papyonlu doktor arkadaşını arayarak bu sistem hakkında bilgi sahibi olamazsın kardeşim.
Bu büyük davaya faydan olmaz hatta istemeden zararın olur.
Öncelikle konuya hakim olun. Sonra konuşun rica ederim.